عسکری٬ سیدمرتضی
وی سیرهنگار و مورخی است که در آثار خود کوشیده تا با نگاهی محققانه، به بررسی تاریخ اسلام بپردازد. فعالیتهای علمی و تألیف کتابهایی در دفاع از تشیع، سبب شهرت او در تمدن ایرانی.اسلامی شده است. [۱]
تأسیس «مجمع علمی اسلامی» و «دانشکدۀ اصول دین»، عضویت در شورای عالی مجمع جهانی اهلبیت(ع) و عضویت در حزب الدعوة الاسلامیة عراق از دستآوردهای خاص در زندگی وی هستند.[۲]
شناختنامۀ مختصر
دوران کودکی و جوانی
سیدمرتضی عسکری به سال ۱۲۹۳ در شهر سامراء متولد شد و در خانوادهای اصیل و اهل علم پرورش یافت. وی مقدمات علوم دینی و مقداری از دروس سطحی را در سامراء فراگرفت و در سال ۱۳۵۰ به قم هجرت کرد و مدت ۵ سال از استادان آنجا بهرهمند شد. بعد از آن جهت تکمیل تحصیلات به عتبات عالیات برگشت و همراه تحقیقات علمی، تربیتی و تبلیغی خویش به فعالیتهای اجتماعی پرداخت. [۳]
دوران میانسالی و پختگی
وی در اثر مبارزه با رژیم بعثی عراق تحت تعقیب قرار گرفت و ناچار به لبنان مهاجرت کرد و در آنجا مشغول مبارزه با استعمار شد؛ تا اینکه به ایران بازگشت و منشأ خدمات زیادی شد. دوری از تعصب و رجوع به متون اصیل و دست اول علمای اسلام از ویژگیهای نوشتههای وی است که بسیاری از دانشمندان اهلسنت را به تمجید از او واداشته و آثار او را مرجع و منبع قابل اعتمادی برای آنان ساخته است. او آثار زیادی در زمینههای تاریخ، کلام، قرآن و سایر علوم از خود بهجای گذاشت. وی علاوه براستفاده از روشهای توصیفی تاریخی، تحلیلی، مقایسهای با تکیه بر اسناد، منابع و مراجع بررسی را با تمام شرایط، جستوجو و کنترل کرده و سپس در پرتو قرآن و سنت صحیح دربارۀ آنها داوری کرده است. [۴]
سایر گفتنیها
وی میگوید: «در مدتی که امام جمعهٔ یکی از محلههای محترم بغداد بودم، متوجه شدم آقایانی که به خارج میفرستیم، نمیتوانند تبلیغ کنند؛ بنابراین به این فکر افتادم که دانشکدهای تأسیس کنم به اسم علوم قرآن و حدیث و کسانی را برای تحصیل از خارج بیاورم و پس از اتمام دوره به آنها گواهی بدهیم تا بروند و آنجا تبلیغ کنند.» [۵]
نقل قول برگزیده
از زبان او
علامه عسکری، بیشتر مطالعات خود را بر تاریخ متمرکز کرده بود. ثمرۀ عملی این رویکرد در نوشتههای او نمایان است. او در این مورد مینویسد: «از همان آغاز طلبگی به مطالعهٔ کتابهای سیره و تاریخ پیامبر اسلام(ص) و اصحاب و فتنههای صدر اسلام و سفرنامهها علاقه داشتم و داستان استعمار استعمارگران در کشورهای اسلامی را دنبال میکردم.» [۶]
دربارهٔ او
دربارۀ پشتکار ایشان در کارهای علمی، یکی از شاگردانش میگوید: «یادم هست در یک عصر روز جمعهای، نزدیک غروب بود و تاریک، به خدمتشان رسیدم. گفتند: امروز که جمعه است و همه تعطیل هستند، با چند نوع مریضی، دوازده ساعت کار کردهام.» [۷]
در نگاه رهبر
«دهها سال از عمر بابرکت خود را در راه پژوهش در کلام و تاریخ و حدیث صرف کرد و محصول مبارک آن، تألیفات و مقالاتی است که در گسترۀ جهان اسلام با استقبال و تحسین روبهرو شد و در ترویج مکتب اهلبیت – علیهم السلام -موفقیتهای ارزشمندی بهدست آورده است.» [۸]
نگارخانه
چشمها سخن میگویند
چهل ستون
پانویس
- ↑ «سیدمرتضی عسکری»، ویکیشیعه.
- ↑ «سیدمرتضی عسکری»، ویکیشیعه.
- ↑ محمدی، «علامه سیدمرتضی عسگری و نقد متون تاریخ اسلام»، مجلهٔپژوهش و حوزه، ۲۶۴.
- ↑ محمدی، «علامه سیدمرتضی عسگری و نقد متون تاریخ اسلام»، مجلهٔپژوهش و حوزه، ۲۶۴تا۲۶۶.
- ↑ سلیمانی آشتیانی، «مدافع بیماری»، فصلنامۀ حضور، ۱۱۹.
- ↑ «سیدمرتضی عسکری»، ویکیشیعه.
- ↑ سلیمانی آشتیانی، «مدافع بیماری»، فصلنامۀ حضور، ۱۲۲.
- ↑ خامنهای، «پیام تسلیت در پی درگذشت علامه مرتضی عسکری»، پرتال دفتر حفظ و نشر آثار آیتالله خامنهای.
منابع
- «سیدمرتضی عسکری». ویکیشیعه. ۱۳۹۹. بازبینیشده در ۲۶ فروردین ۱۴۰۰.
- محمدی، رمضان. «علامه سیدمرتضی عسگری و نقد متون تاریخ اسلام». پژوهش و حوزه، ش. ۱۳و۱۴ (۱۳۸۲).
- سلیمانی آشتیانی، مهدی. «مدافع بیماری». فصلنامۀ حضور، ش. ۶۴ (۱۳۸۷).
- خامنهای، سیدعلی. «پیام تسلیت در پی درگذشت علامه مرتضی عسکری». پرتال دفتر حفظ و نشر آثار آیتالله خامنهای. ۱۳۸۶. بازبینیشده در ۲۶ فروردین ۱۴۰۰.